Κλασική Ομοιοπαθητική

Το παρεξηγημένο θεραπευτικό σύστημα

Η ομοιοπαθητική ή ομοιοθεραπευτική, είναι ένα επιστημονικό θεραπευτικό σύστημα, το οποίο βασίζεται σε συγκεκριμένους νόμους και αρχές. Υπάρχει συχνά άγνοια για το τι είναι ομοιοπαθητική, και στον πολύ κόσμο, αλλά και στους επιστημονικός κύκλους, με αποτέλεσμα άλλοι να τη θεωρούν μαγεία ή απόκρυφη επιστήμη και άλλοι κομπογιανιτισμό
Ο βασικός νόμος της ομοιοπαθητικής, στον οποίο άλλωστε οφείλει και το όνομά της, είναι ο νόμος των ομοίων. Από πολύ παλιά ο Ιπποκράτης είχε ισχυριστεί ότι “τα όμοια ομοίων εισίν ιάματα”, αλλά εκείνος ο οποίος ανήγαγε το αξίωμα αυτό σε πλήρες επιστημονικό θεραπευτικό σύστημα, είναι ο Γερμανός Σαμουήλ Χάνεμαν(1755-1843), που αν και ήταν πετυχημένος γιατρός στην εποχή του, σταμάτησε να εξασκεί την ιατρική, επειδή ήταν απογοητευμένος από τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή οι συνάδελφοί του και ζούσε αυτός και η οικογένειά του από τα χρήματα που κέρδιζε από τις μεταφράσεις ιατρικών συγγραμάτων. Μια μέρα, λοιπόν, καθώς μετάφραζε ένα βιβλίο φαρμακολογίας, διαβάζοντας για το φυτό cinchona officinialis, που δινόταν για τη θεραπεία της ελονοσίας, σκέφτηκε να το δοκιμάσει και άρχισε να παίρνει καθημερινά κάποιες δόσεις από το αφέψημα του φυτού. Παρατήρησε τότε ότι προκαλούνταν στον οργανισμό του συμπτώματα όμοια με αυτά της ελονοσίας. Αυτή η παρατήρηση ήταν που τον οδήγησε να ανακαλύψει το νόμο των ομοίων, κατά τον οποίο για να θεραπευτεί μια ασθένεια πρέπει να δοθεί στον πάσχοντα οργανισμό μια ουσία, η οποία θα προκαλούσε τα ίδια συμπτώματα αν δινόταν σε ένα υγιή οργανισμό. Ο νόμος αυτός βασίζεται στην παραδοχή ότι η δημιουργία του ανθρώπου από το Θεό δεν είναι τυχαία, ότι η λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού διέπεται από τις αιώνιες και σταθερές αρχές του σύμπαντος και ότι είναι προικισμένος με κάποιες θεραπευτικές, επανορθωτικές δυνάμεις, οι οποίες τίθενται σε λειτουργία όταν αυτός τεθεί σε κατάσταση συναγερμού, για την αντιμετώπιση καταστάσεων που επιβουλεύονται την υγεία του. Θα λέγαμε ότι ο οργανισμός μας έχει έναν εσωτερικό γιατρό, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη διατήρηση της υγείας του ίδιου του οργανισμού. Κάθε οργανισμός αντιδρά με το δικό του μοναδικό τρόπο.
Προκειμένου να γίνουν κατανοητά τα προαναφερθέντα, θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι πέφτει μια επιδημία γρίπης. Ένας γιατρός που δεν εφαρμόζει ομοιοπαθητική θα δώσει κάποιο αντιπυρετικό, κάποιο αποσυμφορητικό των ρινικών κοιλοτήτων, κάποιο αποχρεμπτικό αν υπάρχει πολύς βήχας και κάποιες βιταμίνες για να ενισχυθεί η άμυνα του οργανισμού. Ο ομοιοπαθητικός όμως πρέπει να εξατομικεύσει την κάθε περίπτωση, δηλαδή μπορεί να έχει δέκα διαφορετικούς ασθενείς με γρίπη και να δώσει δέκα διαφορετικά φάρμακα ανάλογα με τη συμπτωματολογία που δίνει ο καθένας.
Για παράδειγμα, εάν ο ασθενής παρουσιάζει έντονο συνάχι που είναι ήπιο, τα μάτια του είναι διαρκώς υγρά και τα δάκρυα είναι ερεθιστικά, το πρόσωπό του είναι ζεστό, ο ίδιος όμως κρυώνει και έχει ρίγος και αισθάνεται χειρότερα τις απογευματινές ώρες, μέσα στο σπίτι και με τη ζέστη, τότε θα χορηγηθεί στον ασθενή το φάρμακο euphrasia. Αν όμως ο ασθενής φταρνίζεται συνεχώς, ιδίως όταν μπαίνει σε ζεστό δωμάτιο, παρουσιάζει άφθονο ορώδες και πολύ ερεθιστικό ρινικό απέκκριμα, τα μάτια είναι υγρά και τρέχουν αλλά τα δάκρυα είναι ήπια και αισθάνεται καλύτερα στο δροσερό αέρα και σε ένα κρύο δωμάτιο, τότε θα του χορηγηθεί το φάρμακο allium cepa.
Η σωστή διάγνωση, λοιπόν, στην ομοιοπαθητική, δεν είναι η κατονομασία της ασθένειας, αλλά η ανεύρεση του φαρμάκου εκείνου, που έχει προκαλέσει παρόμοια εικόνα σε υγιείς οργανισμούς και που η χορήγησή του θα φέρει την ίαση. Βλέπουμε ότι κατά το ιστορικό, δεν λαμβάνονται υπ' όψιν από τον ομοιοπαθητικό γιατρό μόνο τα τοπικά συμπτώματα, όπως γίνεται σε μια κοινή ιατρική εξέταση, αλλά και οι διάφορες αντιδράσεις του οργανισμού στο κρύο ή τη ζέστη, στις διάφορες καιρικές συνθήκες, στις διάφορες στάσεις του σώματος κ.λ.π., όπως και η ψυχοδιανοητική κατάσταση του ατόμου. Αντιμετωπίζεται, δηλαδή, το άτομο ως σύνολο και το φάρμακο που θα δοθεί, θα θεραπεύσει όχι μόνο τα τοπικά συμπτώματα, αλλά και όλα τα άλλα συμπτώματα. Έτσι πολλές φορές οι ασθενείς εκπλήσσονται όταν μαζί με την κεφαλαλγία ή τη δυσκοιλιότητα θεραπεύεται και το άγχος, η υπερβολική ευαισθησία ή η οξυθυμία. Γι’ αυτόν το λόγο, η ομοιοπαθητική καλείται ολικό ή συνολικό θεραπευτικό σύστημα.(Από πολλούς χρησιμοποιείται ο όρος ολιστικός ο οποίος δεν είναι σωστός από γλωσσολογική άποψη).
Έτσι σιγά - σιγά άρχισε ο Χάνεμαν να φτιάχνει τα πρώτα φάρμακα, χρησιμοποιώντας στην αρχή φάρμακα που προέρχονταν από το φυτικό βασίλειο. Παρατήρησε, όμως ότι πολύ συχνά, πριν εμφανιστεί η θεραπεία, εμφανιζόταν μια έντονη επιδείνωση της κλινικής καταστάσεως. Κατέληξε, λοιπόν, στο συμπέρασμα, ότι η αρχική αυτή επιδείνωση προκαλούνταν από την τόσο μεγάλη δόση. Άρχισε να αραιώνει, λοιπόν την ουσία, μεταχειριζόμενος μια αδρανή ουσία όπως το γαλακτοσάκχαρο ή την αλκοόλη ως διαλυτικό μέσο. Την κάθε αραίωση ακολουθούσε πολύ καλό κούνημα. Ο Χάνεμαν έκανε αυτή τη διαδικασία πολλές φορές, δηλαδή διέλυσε υλικό από την πρώτη αραίωση σε αλκοόλη και έκανε τη δεύτερη αραίωση, ακολούθησε ξανά ταρακούνημα. Μετά από το διάλυμα της δεύτερης αραίωσε κάποια ποσότητα σε αλκοόλη και έφτιαξε την τρίτη αραίωση. Αυτή τη διαδικασία ονόμασε δυναμοποίηση. Βρήκε, λοιπόν, ότι το υγρό σκεύασμα που παρασκευάζεται προσεκτικά μ’ αυτόν τον τρόπο, διατηρεί όλες τις φαρμακευτικές ιδιότητες που εκδηλώνονται από το αρχικό φάρμακο. Αργότερα, παρατήρησε ότι καθώς ανέβαινε σ’ αυτήν την κλίμακα των αραιώσεων, ελαττωνόταν η επίπτωση της αρχικής φαρμακευτικής επιδείνωσης κι επίσης ότι αυξανόταν η ικανότητα του φαρμάκου να προξενεί, άρα και να θεραπεύει ψυχικά συμπτώματα. Έτσι ανέπτυξε μια ριζικά διαφορετική και νέα φαρμακευτική διεργασία, με την οποία μπόρεσε να χρησιμοποιήσει αδρανείς ουσίες όπως το αλάτι ή τοξικές ουσίες όπως το αρσενικό ως πρώτη ύλη για παρασκευή των φαρμάκων. Η διεργασία της δυναμοποίησης καθιστά την ομοιοπαθητική αφάρμακη μέθοδο, αφού δεν δίνονται χημικά σκευάσματα και συνεπώς δεν υπάρχουν παρενέργειες. Το ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν είναι απλή ζάχαρη, όπως ισχυρίζονται μερικοί και η ομοιοπαθητική δεν είναι μέθοδος αυθυποβολής γιατί μπορεί και εφαρμόζεται σε βρέφη και σε ζώα. Το ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν έχει χημική δράση, αλλά ηλεκτρομαγνητική. Η ομοιοπαθητική δέχεται ότι ο άνθρωπος δεν έχει μόνο ύλη αλλά και ενέργεια. Η νόσος δημιουργείται πρώτα σε ενεργειακό επίπεδο ως διαταραχή της ροής αυτής της ενέργειας και στη συνέχεια εκδηλώνεται η νόσος στο υλικό πεδίο. Το ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι το έναυσμα για να αρχίσουν να δουλεύουν οι εσωτερικές θεραπευτικές δυνάμεις, που έχουν σκοπό τους να επαναφέρουν στο φυσιολογικό τη ροή αυτής της ενέργειας.
Σύγχρονες ανακαλύψεις τείνουν να αποδείξουν το ολιστικό μοντέλο της υλοενεργειακής υπόστασης του ανθρώπου.
Ο πρώτος που εργάστηκε συστηματικά πάνω στο θέμα της ενέργειας της δυναμοποίησης ήταν ο Dr W.J. Boyd της Γλασκόβης. Αυτός απέδειξε πλήρως την παρουσία κάποιας μικρής ενέργειας στα δυναμοποιημένα φάρμακα, που μπορούσε να στρέψει τη βελόνα ενός ευαίσθητου γαλβανόμετρου, του ροόμετρου. Ο Boyd, με τη χρήση του ροόμετρου έκανε μία απόδειξη μπροστά σε ειδική επιτροπή γιατρών της αλλοπαθητικής σχολής (πιθανότατα τύχης 1:33.554.432), κατά την οποία του ζήτησαν να βρει από πολλά εξωτερικά όμοια μπουκαλάκια, ποια είναι λίγες σταγόνες ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Έγιναν 25 τέτοια τυφλά test με επιτυχία 100%
Ο Ρώσος Schurien ανακάλυψε ότι τα κύτταρα μπορούν να ανταλλάξουν πληροφορίες κωδικοποιώντας τα μηνύματά τους σε ένα είδος ειδικής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Έκανε το εξής πείραμα: Πήρε μία καλλιέργεια που διαχωριζόταν από κοινό γυαλί και μία καλλιέργεια που διαχωριζόταν από χαλαζία. Μόλυνε το αριστερό μέρος και των δύο καλλιεργειών. Διαπίστωσε ότι η μόλυνση δεν διαπέρασε το κοινό γυαλί, αλλά το χαλαζία. Δηλαδή η μόλυνση δεν πέρασε από το κοινό τζάμι, αλλά μόνο από τον χαλαζία που σε αντίθεση με το κοινό γυαλί επιτρέπει τη δίοδο UV (Ultraviolet) υπεριώδους ακτινοβολίας και άρα διαμέσου αυτής την πληροφορία (τη μόλυνση), υπό τύπου ταλαντώσεων ή ακτινοβολίας. Ο Σέμυον Κίρλιαν μπόρεσε να καταγράψει σε φωτογραφικό φιλμ το σώμα ενέργειας με τη βοήθεια μιας συσκευής που εφεύρε και φέρει το όνομά του. Ερευνητές που ασχολήθηκαν με το φαινόμενο Κίρλιαν, μπορούν να προβλέψουν κάποιες παθήσεις μελετώντας τη διαταραχή ροής αυτής της ενέργειας.
Αλλά γιατί διαταράσσεται η ροή της ενέργειας σε ένα σώμα; Τα αίτια μπορεί να είναι είτε εσωτερικά, είτε εξωτερικά. Τα εξωτερικά μπορεί να είναι διάφορες απότομες μεταβολές του περιβάλλοντος, όπως έκθεσης σε χημικές ουσίες, πυρηνική ενέργεια, μεγάλο ψύχος ή θερμότητα, τραύματα κλπ. Τα αίτια αυτά μπορεί να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες βλάβες στον οργανισμό, αλλά αν οι βλάβες δεν είναι τόσο μεγάλες, ώστε να προκληθεί ο θάνατος, ο οργανισμός μπορεί να επανέλθει σε κάποια ισορροπία μόλις βρεθεί ξανά σε φυσιολογικές συνθήκες. Αλλά εκείνα που είναι κατ’ εξοχήν αίτια της ασθένειας είναι τα εσωτερικά, δηλαδή είναι ψυχικής αιτιολογίας. Ο Σωκράτης έλεγε σχετικά: “Όπως ακριβώς δεν πρέπει να επιχειρούμε να θεραπεύσουμε μάτια χωρίς κεφάλι, ούτε κεφάλι χωρίς σώμα, έτσι δεν πρέπει να επιχειρούμε να θεραπεύουμε το σώμα χωρίς την ψυχή, εξάλλου αυτό ήταν και η αιτία που οι περισσότερες αρρώστιες δεν γίνονταν αντιληπτές από τους γιατρούς που βρίσκονταν κοντά στους Έλληνες, το ότι δηλαδή δεν γνώριζαν το σύνολο που έπρεπε να φροντίσουν και το οποίο, αν δεν ήταν σε καλή κατάσταση, ήταν αδύνατο να είναι σε καλή κατάσταση το μέρος. Γιατί όλα από την ψυχή ξεκινούν και τα άσχημα και τα καλά, τόσο στο σώμα, όσο και σε ολόκληρο τον άνθρωπο και από εκεί όλα απορρέουν, όπως ακριβώς απ’ το κεφάλι πάνω στα μάτια.
Βέβαια και η κληρονομικότητα είναι ένας σημαντικός παράγοντας για την εμφάνιση της νόσου. Ο Χάνεμαν είχε προβληματιστεί πολύ για τη μεταδιδόμενη νόσο διαμέσου των γενεών και για την ερμηνεία της οποίας διατύπωσε τη θεωρία του μιάσματος. Ο όρος μίασμα, κατά τον Χάνεμαν, ορίζει την προδιάθεση του οργανισμού για νόσο και περιλαμβάνει την κληρονομική προδιάθεση του ατόμου, καθώς και κάθε ευαισθησία που αποκτάται από τον οργανισμό από τη στιγμή της σύλληψής του και ύστερα.
Οι ομοιοπαθητικοί δέχονται ότι τα όργανα και οι λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού υπόκεινται σε κάποια ιεράρχηση. Ο εγκέφαλος είναι το πιο σημαντικό και ευαίσθητο όργανο του οργανισμού, ενώ το δέρμα το πιο ασήμαντο. Έτσι η θεραπεία πάει καλά, όταν η νόσος απομακρύνεται από τα πιο σπουδαία όργανα σε όργανα που βρίσκονται χαμηλότερα στην κλίμακα ιεράρχησης. Για παράδειγμα, αν ένας ασθενής με βρογχικό άσθμα παρουσιάζει εξάνθημα, τότε η θεραπεία του πάει καλά. Το ίδιο συμβαίνει αν ένας ασθενής με σχιζοφρένεια παρουσιάσει φυματίωση ή ο ασθενής με καρδιοπάθεια παρουσιάσει κάποια αρθρίτιδα. Ο νόμος αυτός καλείται νόμος της θεραπείας ή νόμος του Hering και μεταφορικά διατυπώνεται ως εξής: “Η νόσος απομακρύνεται από τον οργανισμό, από πάνω προς τα κάτω, από μέσα προς τα έξω, από τα σπουδαιότερα σε ιεράρχηση όργανα στα λιγότερο σημαντικά και με φορά αντίθετη από αυτήν με την οποί εισέβαλε στον οργανισμό”. Έτσι, σε μία χρόνια νόσο, ο ομοιοπαθητικός μπορεί να ερμηνεύει κάθε αντίδραση του οργανισμού του ασθενούς και να ξέρει κατά πόσο εξελίσσεται καλύτερα ή χειρότερα η κατάστασή του.
Εύλογο όμως είναι να ρωτήσει κανείς: Έχει η ομοιοπαθητική αληθινά αποτελέσματα ή αυτά είναι απλές θεωρίες και αν έχει αποτελέσματα, γιατί δεν έχει εξαπλωθεί ευρέως; Η ομοιοπαθητική τα τελευταία χρόνια έχει εξαπλωθεί πολύ. Σε χώρες όπως η Αγγλία υπάρχουν νοσοκομεία και κλινικές, όπου εφαρμόζεται μόνο ομοιοπαθητική.
Εύλογο όμως είναι να ρωτήσει κανείς: Έχει η ομοιοπαθητική αληθινά αποτελέσματα ή αυτά είναι απλές θεωρίες και αν έχει αποτελέσματα, γιατί δεν έχει εξαπλωθεί ευρέως; Η ομοιοπαθητική τα τελευταία χρόνια έχει εξαπλωθεί πολύ. Σε χώρες όπως η Αγγλία υπάρχουν νοσοκομεία και κλινικές, όπου εφαρμόζεται μόνο ομοιοπαθητική.
Όμως η αμφιβολία των επιστημόνων για τη δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου και η αδυναμία των ομοιοπαθητικών να αποδείξουν με επιστημονική μεθοδολογία τις απόψεις τους ήταν η κύρια αιτία αναστολής της διάδοσης της ομοιοπαθητικής. Αλλά τα τελευταία χρόνια παρουσιάστηκαν εργασίες που τεκμηριώνουν τη δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Σας παρουσιάζουμε παρακάτω μερικές από αυτές.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η βρετανική κυβέρνηση χρηματοδότησε έρευνα η οποία διενεργήθηκε ανεξάρτητα σε δυο διαφορετικά κέντρα(Λονδίνο και Γλασκόβη) χρησιμοποιώντας τη δοκιμασία διπλού-τυφλού ελέγχου με παρόμοια αποτελέσματα. Η μελέτη αφορούσε εθελοντές στους οποίους προκλήθηκαν εγκαύματα από νευροτοξικά χημικά όπλα "αέρια μουστάρδας" και στους οποίους εφαρμόστηκε ομοιοπαθητική θεραπεία. Η αγωγή περιελάμβανε Mustard gas 30CH ως προφυλακτική αγωγή και Rhus toxicodendron 30CH και Kali bichromicum 30CH ως θεραπεία. Τα άτομα στα οποία εφαρμόστηκε η ομοιοπαθητική θεραπεία παρουσίασαν σημαντική βελτίωση.[Paterson 1944]. Σε άλλη μελέτη παρατηρήθηκε ότι η χορήγηση ομοιοπαθητικού φαρμάκου Apis melifica 7CH- 9CH (φάρμακο που προέρχεται από το δηλητήριο του κεντριού της μέλισσας) είχε προστατευτική επίδραση στο ερύθημα που προκλήθηκε σε ινδικά χοιρίδια με ιονίζουσα ακτινοβολία.[Bastide 1975]. Σε άλλη μελέτη δημιουργήθηκε σε ποντίκια τοξίκωση από υδράργυρο (μετρίως έως υψηλά τοξικές δόσεις υδραργύρου 5-6 mg/kg). Στα ποντίκια στα οποία χορηγήθηκε ομοιοπαθητικό φάρμακο Mercurius corrosivus 9CH και 15CH προστατεύτηκαν από την τοξικότητα του υδραργύρου με στατιστικά σημαντική μείωση της θνητότητας.[Cambar 1983]. Σε άλλη μελέτη δημιουργήθηκε σε ποντίκια τοξίκωση σε ποντίκια από τριοξείδιο του αρσενικού. Ταυτόχρονα χορηγήθηκαν ομοιοπαθητικά φάρμακα που παρασκευάσθηκαν από τριοξείδιο του αρσενικού ή αρσενικού οξέος σε δυναμοποιήσεις 7CH, 9CH, 11CH, 13CH, 15CH, 17CH, 19CH, 21CH, 23CH, 25CH, 27CH, 29CH, 31CH. Παρατηρήθηκε ότι η χορήγηση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων είχε προστατευτική δράση. Τα πιο δραστικά διαλύματα ήταν το 7CH και το 17CH και η διαφορά τους με τη διάλυση και δυναμοποίηση αποσταγμένου νερού(εικονικό φάρμακο) ήταν στατιστικά σημαντική. Είναι αξιοσημείωτο ότι το προστατευτικό αποτέλεσμα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων εκμηδενίστηκε πλήρως όταν τα διαλύματά τους είχαν υποβληθεί σε θέρμανση 120° για 30΄.[Cazin 1991]. Σε σειρά μελετών απεδείχθη ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα Arsenicum 7CH και Bismuthium 7CH μπορούν να αυξήσουν την αποβολή του αρσενικού και του βισμουθίου αντίστοιχα, στα ούρα ποντικών που έχουν λάβει τοξικές δόσεις από αυτά. Το Bismuthium δεν είχε καμιά επίδραση στη δηλητηρίαση από αρσενικό και το αντίστροφο.[Lapp 1955]. Σε άλλη διπλή-τυφλή μελέτη κατά την οποία έγινε σύγκριση της ομοιοπαθητικής θεραπείας με εικονικό φάρμακο στην αντιμετώπιση της παιδικής διάρροιας. Σε κάθε άτομο που συμμετείχε στην εργασία αυτή χορηγούνταν ενυδάτωση και εξατομικευμένη ομοιοπαθητική θεραπεία ή εικονικό φάρμακο. Γενικά συνταγογραφήθηκαν δεκαοχτώ διαφορετικά φάρμακα στη 30η δυναμοποίηση. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στις 43 περιπτώσεις που χορηγήθηκε ομοιοπαθητικό φάρμακο υπήρξε σημαντική μείωση της διάρκειας και της έντασης της διάρροιας σε σχέση με τις 44 περιπτώσεις της ομάδας ελέγχου. [Jacobs 1994]. Σε άλλη διπλή τυφλή μελέτη χορηγήθηκε συνδυασμός από Caulophyllum, Arnica, Actea racemosa, Pulsatilla και Gelsemium κατά τον 9ο μήνα της κυήσεως και έγινε σύγκριση με ομάδα εικονικού φαρμάκου. Η ομάδα με το ομοιοπαθητικό φάρμακο είχε μικρότερη διάρκεια τοκετού(5,1 έναντι 8,5 ώρες) και μειωμένο ποσοστό δυστοκίας(11,3% έναντι 40%). [Dorfman 1987]. Η κεφαλαλγία είναι μια από τις κύριες κλινικές εφαρμογές της ομοιοπαθητικής. Η ομάδα των Brigo και συν. πήρε ιστορικό από 100 περίπου ασθενείς με ημικρανία. Από αυτούς επέλεξαν 60 ασθενείς για τους οποίους ήταν σίγουροι ότι είχαν επιλέξει το σωστό ομοιοπαθητικό φάρμακο. Οι ασθενείς αυτοί χωρίστηκαν σε δυο ομάδες των τριάντα ατόμων. Τα άτομα της μιας ομάδας έλαβαν το ομοιοπαθητικό τους φάρμακο που τους αναλογούσε ενώ της άλλης πήραν εικονικό φάρμακο. Οι ασθενείς περιοδικά συμπλήρωναν ερωτηματολόγιο που αφορούσε την ένταση, τη συχνότητα και τα χαρακτηριστικά του πόνου. Μετά από αγωγή διάρκειας λίγων μηνών τα συγκριτικά αποτελέσματα απέδειξαν ότι η ομοιοπαθητική αγωγή υπερτερούσε του εικονικού φαρμάκου με υψηλή στατιστική σημαντικότητα.
Αλλά δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη κακοπροαίρετοι άνθρωποι, που πολεμούν την ομοιοπαθητική και τις αρχές της. Προσπαθούν να επηρεάσουν την επιστημονική κοινότητα και τον κόσμο με διάφορες ανορθόδοξες μεθόδους. Έτσι, ακόμα και σήμερα, η ενασχόληση με την ομοιοπαθητική αντιμετωπίζεται από κάποια μέλη της επιστημονικής κοινότητας ως μίασμα. Άλλοι προσπαθούν να εκφοβίσουν τον κόσμο καταγγέλλοντας την ομοιοπαθητική ως κομπογιανιτισμό ή ως σατανική αίρεση. Αλλά τέτοια μέσα δεν είναι ικανά να εμποδίσουν την εξέλιξη της ομοιοπαθητικής. Όλο και περισσότερο αυξάνονται οι επιστήμονες που ασχολούνται με αυτήν σε όλον τον κόσμο. Πιστεύουμε ότι ο επερχόμενος αιώνας θα μας επιφυλάξει πολλές ευχάριστες επιστημονικές εκπλήξεις.

Γεώργιος Λουκάς
Ψυχίατρος - Ομοιοπαθητικός

Γνωστική Ομοιοπαθητική

Ένα νέο πάντρεμα ομοιοπαθητικής και ψυχολογίας

`Ίσως να μπορεί κάποιος να πει, ότι συχνά στην ιστορία της ανθρώπινης σκέψης, οι γονιμότερες εξελίξεις παρουσιάστηκαν εκεί όπου συναντήθηκαν δυο διαφορετικοί τρόποι σκέψης. Αυτοί οι διαφορετικοί τρόποι σκέψης, μπορεί να έχουν τις ρίζες τους σε διάφορους τομείς του ανθρώπινου πολιτισμού, ή σε διάφορους χρόνους, σε διαφορετικούς πολιτιστικούς κύκλους ή σε διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις. Όταν όμως συναντηθούν πραγματικά, δηλαδή, όταν σχετιστούν μεταξύ τους τουλάχιστο σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δημιουργηθεί μια γνήσια αλληλεπίδραση, τότε μπορεί κάποιος να ελπίζει ότι θα προκύψουν νέες και ενδιαφέρουσες εξελίξεις.`
Werner Heisebnberg (1901-1976)
Η ομοιοπαθητική είναι ένα θεραπευτικό σύστημα που δημιουργήθηκε από το γερμανό ιατρό Σαμουήλ Χάνεμαν. Η εφαρμογή της βασίζεται στο νόμο των ομοίων στον οποίον άλλωστε οφείλει και το όνομά της. Σύμφωνα με το νόμο αυτό, για να θεραπευτεί μια ασθένεια πρέπει να δοθεί στον πάσχοντα οργανισμό μια ουσία, η οποία θα προκαλούσε τα ίδια συμπτώματα, αν δινόταν σε ένα υγιή οργανισμό. Ο νόμος αυτός βασίζεται στην παραδοχή ότι η δημιουργία του ανθρώπου δεν είναι τυχαία. Έτσι η λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού διέπεται από τις αιώνιες και σταθερές αρχές του σύμπαντος και είναι προικισμένος με κάποιες θεραπευτικές, επανορθωτικές δυνάμεις. Αυτές τίθενται σε λειτουργία, όταν αυτός τεθεί σε κατάσταση συναγερμού, για την αντιμετώπιση καταστάσεων που επιβουλεύονται την υγεία του. Το σύμπτωμα είναι μέρος του αμυντικού μηχανισμού και βοηθάει τον οργανισμό να επανέλθει στην ισορροπία.
Ο Χάνεμαν άρχισε να κάνει πειράματα με διάφορες ουσίες πάνω σε πειραματανθρώπους και κατέγραφε τα συμπτώματα που προκαλούσαν σε αυτούς. Με βάση τα αποτελέσματα των πειραμάτων αυτών δημιούργησε την πρώτη φαρμακολογία της ομοιοπαθητικής. Για κάθε ασθενή του προσπαθούσε να βρει για θεραπεία κάποιο φάρμακο, από αυτά που είχε πειραματιστεί στηριζόμενος στο νόμο των ομοίων.
Παρατήρησε, όμως ότι πολύ συχνά, πριν εμφανιστεί η θεραπεία, εμφανιζόταν μια έντονη επιδείνωση της κλινικής καταστάσεως. Κατέληξε, λοιπόν, στο συμπέρασμα, ότι η αρχική αυτή επιδείνωση προκαλούνταν από την τόσο μεγάλη δόση. Άρχισε να αραιώνει, λοιπόν, την ουσία, μεταχειριζόμενος μια αδρανή ουσία όπως το γαλακτοσάκχαρο ή την αλκοόλη ως διαλυτικό μέσο. Την κάθε αραίωση ακολουθούσε πολύ καλό κούνημα.
Ο Χάνεμαν έκανε αυτή τη διαδικασία πολλές φορές. Διέλυσε υλικό από την πρώτη αραίωση σε αλκοόλη και έκανε τη δεύτερη αραίωση και μετά ακολούθησε ξανά ταρακούνημα. Μετά από το διάλυμα της δεύτερης αραίωσε κάποια ποσότητα σε αλκοόλη και έφτιαξε την τρίτη αραίωση. Αυτή τη διαδικασία την ονόμασε δυναμοποίηση. Βρήκε, λοιπόν, ότι το υγρό σκεύασμα που παρασκευάζεται προσεκτικά μ’ αυτόν τον τρόπο, διατηρεί πολλές από τις φαρμακευτικές ιδιότητες που εκδηλώνονται από το αρχικό φάρμακο. Η διεργασία της δυναμοποίησης καθιστά την ομοιοπαθητική αφάρμακη μέθοδο, αφού δεν δίνονται οι ουσίες στην αδρή τους μορφή και συνεπώς δεν υπάρχουν παρενέργειες. Η αποτελεσματικότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου αποδεικνύεται γιατί μπορεί και εφαρμόζεται σε βρέφη και σε ζώα.
Σύμφωνα με τη θεωρία της ομοιοπαθητικής τα αίτια μπορεί να είναι είτε εσωτερικά, είτε εξωτερικά. Τα εξωτερικά μπορεί να είναι διάφορες απότομες μεταβολές του περιβάλλοντος, όπως έκθεσης σε χημικές ουσίες, πυρηνική ενέργεια, μεγάλο ψύχος ή θερμότητα, τραύματα κλπ. Τα αίτια αυτά μπορεί να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες βλάβες στον οργανισμό, αλλά αν οι βλάβες δεν είναι τόσο μεγάλες, ώστε να προκληθεί ο θάνατος, ο οργανισμός μπορεί να επανέλθει σε κάποια ισορροπία μόλις βρεθεί ξανά σε φυσιολογικές συνθήκες.
Αλλά εκείνα που είναι κατ’ εξοχήν αίτια της ασθένειας είναι τα εσωτερικά, δηλαδή είναι ψυχικής αιτιολογίας. Ο Σωκράτης έλεγε σχετικά: "Όπως ακριβώς δεν πρέπει να επιχειρούμε να θεραπεύσουμε μάτια χωρίς κεφάλι, ούτε κεφάλι χωρίς σώμα, έτσι δεν πρέπει να επιχειρούμε να θεραπεύουμε το σώμα χωρίς την ψυχή, εξάλλου αυτό ήταν και η αιτία που οι περισσότερες αρρώστιες δεν γίνονταν αντιληπτές από τους γιατρούς που βρίσκονταν κοντά στους Έλληνες, το ότι δηλαδή δεν γνώριζαν το σύνολο που έπρεπε να φροντίσουν και το οποίο, αν δεν ήταν σε καλή κατάσταση, ήταν αδύνατο να είναι σε καλή κατάσταση το μέρος. Γιατί όλα από την ψυχή ξεκινούν και τα άσχημα και τα καλά, τόσο στο σώμα, όσο και σε ολόκληρο τον άνθρωπο και από εκεί όλα απορρέουν, όπως ακριβώς απ’ το κεφάλι πάνω στα μάτια...". (Πλάτωνος, εις Χαρμίδην, § 156 e).
Η σπουδαιότητα του ψυχικού παράγοντα είχε από νωρίς αναγνωριστεί από τους ομοιοπαθητικούς και κατά τη λήψη του ομοιοπαθητικού ιστορικού αφιερώνεται αρκετή ώρα στη μελέτη του ψυχισμού του ατόμου. Πάντα όμως γινόταν αυτό με βάση τα συμπτώματα του ασθενούς.
Τα τελευταία χρόνια έγινε μια επανάσταση στο χώρο της ομοιοπαθητικής. Άρχισαν να ασχολούνται με αυτήν θεραπευτές που είχαν ασχοληθεί με ψυχανάλυση. Η θεώρηση ότι το όνειρο είναι απευθείας πρόσβαση προς το ασυνείδητο, έδωσε νέα διάσταση στις πειραματικές αποδείξεις των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, όπου τώρα η μελέτη των ονείρων αποκτούσε ιδιαίτερη σπουδαιότητα. Έτσι άρχισαν να συλλέγονται πολλές πληροφορίες για το ψυχισμό των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Ταυτόχρονα άλλαξε και ο τρόπος λήψης του ιστορικού. Οι ομοιοπαθητικοί άρχισαν να μελετούν σε μεγαλύτερο βάθος την ψυχική κατάσταση των ασθενών τους. Όσο κατανοούσαν βαθύτερα τον ψυχισμό του ατόμου τόσο ελάττωναν την ενασχόλησή τους με λεπτομέρειες σε σχέση με τα σωματικά συμπτώματα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα νέο ρεύμα ομοιοπαθητικής το οποίο ονομάστηκε γνωστική ομοιοπαθητική και το οποίο βασίζει τη διάγνωσή του κυρίως στην ψυχική κατάσταση του ατόμου.
Σύμφωνα με τη γνωστική ομοιοπαθητική, κάθε άνθρωπος έχει κάποιες ιδέες τις οποίες θεωρεί πολύ σημαντικές και με βάση αυτές οργανώνει τη ζωή του. Για παράδειγμα, άλλος ιεραρχεί πάνω από όλα το χρήμα, άλλος την οικογένεια, άλλος την ερωτική σχέση, άλλος τη δόξα, άλλος τα οράματά του κ.λ.π Ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος και την εξέλιξη της ζωής, διαμορφώνονται διάφορες ανασφάλειες σε σχέση με τις ιδέες του ατόμου. Για παράδειγμα άλλος νομίζει ότι δεν αγαπιέται στη σχέση, άλλος νομίζει ότι δεν εκτιμείται από τους φίλους του, άλλος ότι θα τον εγκαταλείψουν οι συγγενείς του, άλλος ότι θα τον κακοποιήσουν κ.λ.π. Οι ανασφάλειες αυτές είναι η βάση της ψυχικής ανισορροπίας του ατόμου και είναι η αιτία για τη δημιουργία πολλών ψυχικών και σωματικών συμπτωμάτων.
Ο θεραπευτής που εφαρμόζει γνωστική ομοιοπαθητική, αναζητά τον προσωπικό τρόπο με τον οποίο κάθε ασθενής βιώνει την πραγματικότητα. Κατά τη λήψη του ιστορικού ο θεραπευτής δεν καταγράφει μόνο τα συμπτώματα του ασθενούς, αλλά ερευνά πίσω από αυτά τον προσωπικό τρόπο με τον οποίο βιώνει την πραγματικότητα. Η συνταγογράφηση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου βασίζεται κυρίως στην εξάλειψη των ανασφαλειών του ατόμου. Όταν αυτές εξαφανίζονται επακολουθεί βελτίωση σε πολλά ψυχικά και σωματικά προβλήματα.
Η γνωστική ομοιοπαθητική άλλαξε την ροή της ιστορίας της ομοιοπαθητικής . Αυτό συνέβη για πολλούς λόγους. Έδωσε βάση στην βαθύτερη μελέτη του ψυχισμού του ατόμου που είναι η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Με βάση τις αρχές της δημιουργήθηκαν και κατανοήθηκαν σε βάθος δεκάδες νέα φάρμακα που έδωσαν πολύ καλά θεραπευτικά αποτελέσματα. Επειδή δεν εστιάζεται στα συμπτώματα, τα οποία μονοπωλεί η λεγόμενη κλασσική ιατρική η οποία εφαρμόζεται κατά ειδικότητες, αλλά στην ψυχοσωματική ισορροπία του ατόμου, δίνει τη δυνατότητα αρμονικής συνύπαρξης με αυτήν και ευκολότερη αποδοχή από τον ιατρικό κόσμο. Δικαίως λοιπόν θεωρείται από πολλούς ότι είναι το μέλλον της ομοιοπαθητικής.

Γεώργιος Λουκάς
Ψυχίατρος - Ομοιοπαθητικός

http://georgeloukas.weebly.com/904rhoepsilonupsilonnualpha-kappaalphaiota-omicronmuomicroniotaomicronpialphathetaetatauiotakappa942-deltarho-gammaepsilon974rhogammaiotaomicronsigmaf-lambdaomicronupsilonkappa.html

http://georgeloukas.weebly.com/omicronmuomicroniotaomicronpialphathetaetatauiotakappa942-alphapiomicron-tauomicronnu-hahnemann-sigmatauiotasigmaf-kappalambdaiotanuiotakappa941sigmaf-deltaomicronkappaiotamu941.html

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΑΛΕΦΤΙΝΑ ΖΑΒΑΣΚΑΓΙΑ ΣΤΗ ΝΙΚΗ ΤΣΕΚΟΥ

Επιστημονικές έρευνες για τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων:
«Τα βότανα σε διαφορετικές αραιώσεις, δρουν διαφορετικά στον ασθενή! Πώς δρουν τα τριπλά άλατα.»

Οι επιστήμονες οι οποίοι είναι αναγνωρισμένοι σε μια χώρα σαν τη Ρωσία, έχουν να επιδείξουν συνέπεια, μεθοδικότητα και αφοσίωση στην επιστημονική τους έρευνα! Η Αλεφτίνα Ζαβάσκαγια, Υφηγήτρια Έδρας Εσωτερικών Νοσημάτων του Ινστιτούτου «Νικολάι Ιβανοβιτς Πιρογκόφ», με το πλούσιο ερευνητικό της έργο στο Πανεπιστήμιο «Φιλίας των Λαών», στη Μόσχα , αλλά και στο Εθνικό Ιατροχειρουργικό Κέντρο : «Πιρογκόφ» όπου εργάζεται τώρα, έχει δώσει τις αποδείξεις που χρειάζεται ο ιατρικός κόσμος για τη δράση των φαρμάκων. Από τα αποτελέσματα των ερευνών που έχουν πραγματοποιήσει και συνεχίζουν εκεί στη Μόσχα, μπορεί να ωφεληθεί η Ιατρική γενικά και ειδικά η Ομοιοπαθητική. Είχαμε την τύχη να συναντήσουμε τη Ρωσίδα επιστήμονα Αλεφτίνα Ζαβάσκαγια. Είχε έρθει στην Ελλάδα στο πλαίσιο της ΣΤ’ Αμφικτυονίας Επιστημών που οργάνωσε ο Ψυχίατρος- Ομοιοπαθητικός DR. Γιώργος Λουκάς. Η συνομιλία που είχαμε μαζί της , έριξε φως στο τοπίο της δράσης των φαρμάκων και μας έδωσε χρήσιμες πληροφορίες για Ομοιοπαθητικούς και μη.

Ο καθαρισμός της λέμφου

ΕΡΩΤΗΣΗ: Παρακολουθήσαμε την πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία σας στην Στ’ Αμφικτυονία Επιστημών. Πώς αρχίσατε να ασχολείστε με τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εδώ και 18 χρόνια, γνώρισα τον Γιώργο Λουκά. Από τότε συνεργαζόμαστε και η συνεργασία αυτή είναι πρακτικοεπιστημονική και το αντίθετο. Η συνεργασία μας με παρότρυνε να κάνω δοκιμασίες πάνω σε ομοιοπαθητικά φάρμακα για να αποδείξω τη δράση τους. Να αποδείξουμε, δηλαδή, ότι η δράση του φαρμάκου είναι πραγματική. Δημιουργήσαμε την πρώτη έδρα Ομοιοπαθητικής στο «Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών». Κάναμε πειράματα 5 χρόνια σε ζώα. Χρησιμοποιήσαμε το μοντέλο του καθαρισμού της λέμφου. Μελετήσαμε τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων στο μεσοκυττάριο χώρο και ταυτόχρονα, πώς γίνεται η παροχέτευση μέσω των λεμφαγγείων.

Η δράση των τριπλών αλάτων και τα ιαματικά λουτρά: Για να καταλάβουμε τη δράση των τριπλών αλάτων, έπρεπε πρώτα να καταλάβουμε πώς γίνεται η παροχέτευση στα μεσοκυττάρια διαστήματα.

Στην πρώτη μας συνάντηση με τον Γιώργο Λουκά, μου έκανε μεγάλη εντύπωση, με σάστισε σχεδόν, αυτό που είπε ότι και τα ιαματικά λουτρά έχουν «ψυχισμό»! Αυτό έγινε στη Μόσχα. Έτυχε κι εγώ να μελετώ το πώς δρουν τα ιαματικά λουτρά πάνω στα λεμφαγγεία. Μελετούσα τη δράση των νερών που προέρχονται από το Β. Καύκασο. Παλιά θεωρούσαν ότι μόνο το κλίμα επιδρά στον άνθρωπο και του δημιουργεί ευεξία όταν κάνει τα ιαματικά λουτρά και όχι τα αυτά καθαυτά τα νερά. Όταν γνωρίσαμε τις θεωρίες του Γ. Λουκά, καταλάβαμε ότι στην ψυχολογική διάθεση των ασθενών , επιδρά η χημική σύσταση του νερού. Πράγμα το οποίο αποδείξαμε στη συνέχεια με τα πειράματα που πραγματοποιήσαμε. Όλα τα ιαματικά λουτρά διαφέρουν ανάλογα με τη σύσταση των νερών . Οι θεραπευτικές ιδιότητες των νερών είναι ανάλογες με το συστατικό που κυριαρχεί στο κάθε νερό. Έτσι φτάσαμε μέχρι τα τριπλά άλατα. Αυτό που επινόησε ο Γιώργος είναι καταπληκτικό! Το ένα στοιχείο από τα τριπλά άλατα διεγείρει την κίνηση στο μεσοκυττάριο χώρο των υγρών και το υπόλοιπο διπλό άλας βοηθάει στη παροχέτευση.

Η δράση των βοτάνων: Μετά κάναμε πειράματα με βότανα. Βγάλαμε το συμπέρασμα ότι τα βότανα σε διαφορετικές αραιώσεις δρουν διαφορετικά. Σε κάποιες αραιώσεις η ροή κατευθυνόταν προς το κύτταρο και σε άλλες από το κύτταρο. Έτσι καταλάβαμε την αντιβιοτική δράση των βοτάνων.

Για παράδειγμα: η Belladona σε δυναμοποίηση 3 CH δρα όπως δρουν οι αντιβιώσεις . Η αντιβίωση συνήθως επιβραδύνει τη ροή των υγρών στον μεσοκυττάριο χώρο (προκαλεί στάση στο μεσοκυττάριο χώρο). Αλλά η Belladona 200 CH έχει εντελώς την αντίθετη δράση. Γι’ αυτό , στην οξεία φάση κάποιου λοιμώδους νοσήματος πρέπει να δώσουμε υψηλές δυναμοποιήσεις για να γίνει αυτό.

Μελετήσαμε και τη δράση του φυτού Berberis και τα αποτελέσματα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον!

Το μητρικό βάμμα Berberis καταστέλλει τη ροή των υγρών στο μεσοκυττάριο χώρο κατά 23%. Όμως χορηγώντας το φάρμακο αυτό σε εκατοστιαία δυναμοποιήση, η ροή γίνεται σε αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το ξέρουμε. Σε νεφρολιθίαση χρησιμοποιούμε μόνο μητρικά βάμμα για μην γίνεται κίνηση των λίθων. Με τη χορήγηση μητρικού βάμματος Berberis, η σπασμολυτική δράση θα υπερτερεί . Αν ο ασθενής έχει ψαμμίαση του δίνουμε δυναμοποιημένη Berberis με μεγάλη επιτυχία και έτσι αποφεύγουμε τη λεγόμενη επιδείνωση. Το ομοιοπαθητικό φάρμακο σε υψηλές δυναμοποιήσεις έχει την ίδια κατεύθυνση των υγρών όπως και το μητρικό βάμμα. Η διαφορά είναι ότι δίνοντας υψηλές δυναμοποιήσεις αποφεύγουμε την τοξική δράση του βάμματος. Γι’ αυτό σε νεφρολιθίαση, αν ταιριάχει το Berberis, δίνουμε υψηλές δυναμοποιήσεις, σε 1Μ και τότε έχει σπασμολυτική δράση. Γνωρίζοντας πως δρουν τα βότανα σε μητρικό βάμμα και πως δρουν δυναμοποιημένα, μπορούμε να διαλέξουμε εύκολα τη σωστή δυναμοποίηση για να μην κάνουμε κακό στον άρρωστο. Όταν μάθαμε στην κλινική αντιμετώπιση πως πρέπει να διαλέξουμε το σωστό φάρμακο, αρχίσαμε να μελετούμε τον ψυχισμό με επιστημονικό τρόπο. Αυτά έγιναν στο Πανεπιστήμιο « Φιλίας Λαών «,στην έδρα Ομοιοπαθητικής .

Tα ψυχοφάρμακα σε χαμηλές δυναμοποιήσεις δρουν σαν υλική δόση, αλλά δεν έχουν τοξική δράση. Αυτό έχει αποδείξει η Βιολόγος Ιλένα Μπαρίσεβνα Μουρλνακόβα . Όλα τα βάμματα των βοτάνων δρουν με διαφορετικό τρόπο .

Όταν βράζουμε το φυτό, στο αφέψημα που φτιάχνουμε, η αναλογία είναι 1 μέρος φυτού , προς 10 μέρη νερού, περίπου. Μερικά από αυτά δρουν θετικά στη ροή της λέμφου, αλλά καθόλου και άλλα καθυστερούν τη ροή της λέμφου. Αυτό πρέπει να το ξέρουμε, όταν χρησιμοποιούμε γενικά αφεψήματα βοτάνων και ειδικά για την αντιβιοτική τους δράση ή για τη δράση τους κατά των όγκων.

Τα πειράματα δείχνουν ότι ο μεσοκυττάριος χώρος είναι σαν ένα τελωνείο που δεν αφήνει να περνάει κάτι που δεν πρέπει. Είναι έξυπνος χώρος .Ξέρει τι πρέπει να γίνει. Αυτό το έχουν αποδείξει με πολλές εργασίες οι Ρώσοι επιστήμονες που ασχολούνται με τη λέμφο. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι το υγρό δεν μετακινείται ελεύθερα στο μεσοκυττάριο χώρο. Είναι σαν να περνάει από σίτα ( από φίλτρο). Γνωρίζοντάς το αυτό , επιλέγουμε τα σωστά βότανα ώστε να μην γίνονται εύκολα μεταστάσεις.

«Η θεωρία του Γιώργου Λουκά προκαλεί σεβασμό!»

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τώρα εργάζεστε στο Ιατροχειρουργικό Κέντρο «Πιρογκόφ».Μιλήστε μας για την εργασία σας εκεί.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στο Εθνικό ιατροχειρουργικό Κέντρο, που φέρει το όνομα του γνωστού Χειρουργού Πιρογκώφ, εκπαιδεύονται μόνο στρατιωτικοί ιατροί. Είναι ειδικό Κέντρο με ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης. Εμείς, οργανώσαμε σύνολο μαθημάτων στην Έδρα Εσωτερικών Νοσημάτων .Με επιστημονικό τρόπο μπορούμε τώρα να πούμε στους γιατρούς που εκπαιδεύονται σε εμάς, πως δρουν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα.

Οι υπεύθυνοι του Κέντρου έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τη θεωρία του Γιώργου Λουκά. Η θεωρία του Γιώργου Λουκά είναι ένα οργανωμένο σύστημα τεκμηριωμένο από κλινικές και επιστημονικές εργασίες και αυτό προκαλεί σεβασμό σε σοβαρούς επιστήμονες που έρχονται σ’ εμάς. Από την εμπειρική και διορατική επιλογή των φαρμάκων που κάμαμε παλιά, φτάσαμε σε κλινικοεπιστημονικό επίπεδο επιλογής των φαρμάκων που χρειάζονται για τον ψυχισμό και για τα κλινικά προβλήματα. Στο Κέντρο «Πιρογκόφ» ήρθε να μας βοηθήσει ένας πολύ γνωστός γιατρός στη Ρωσία και στο εξωτερικό, ο Ψυχολόγος Νατζίρεφ Μιχάλεβιτς. Όλοι οι γνωστοί Ψυχολόγοι κάνανε μαθήματα σ’ αυτόν. Ο κ. Μιχάλεβιτς κάνει την εξατομίκευση της κάθε περίπτωσης, της κάθε προσωπικότητας. Έχει πολλές επιστημονικές εργασίες που είναι γνωστές σε όλον τον κόσμο. Όταν γνώρισε τις εργασίες του Γιώργου του Λουκά είπε ότι είναι πολύ υψηλού επιπέδου και στον ψυχολογικό τομέα. Η συμβίωση της κλινικής αντιμετώπισης, σε συνδυασμό με την ψυχολογική, με Ομοιοπαθητική, θα φέρει μεγάλη επιτυχία στο μέλλον όχι μόνο στην Ομοιοπαθητική, αλλά και στην Ιατρική γενικά. Θα έρθει κάποια στιγμή που θα δίνουμε συνταγές σχετικά με τον τύπο του ασθενούς π.χ αν είναι αιματώδης (σαγκουϊνικός), αν είναι χολερικός κ.λ.π. κι εγώ θεωρώ ότι οι εργασίες του Γιώργου του Λουκά θα είναι οι πρώτες σε αυτή την κατεύθυνση. Έχουμε δει διαφορετικούς Ομοιοπαθητικούς στον κόσμο. Είναι αυτοί που γενικεύουν όλη την εμπειρία που είχαν οι Ομοιοπαθητικοί πριν από αυτούς. Είναι και άλλοι που κάνουν πιο μοντέρνα την Ομοιοπαθητική. Είναι και άλλοι, όπως ο Sankaran και ο Γιώργος ο Λουκάς που φέρνουν την Ομοιοπαθητική σε πιο υψηλό επίπεδο, πιο σύγχρονο, που έχει να κάνει με τις ιδέες και με τον ψυχισμό. Στη Ρωσία τον σέβονται πάρα πολύ όχι μόνο οι Ομοιοπαθητικοί , αλλά και οι γιατροί οι οποίοι καταλαβαίνουν τι θα πει Ομοιοπαθητική . Στον ιατρικό και επιστημονικό κόσμο, τον γνωρίζουν. Έχει τη φήμη ενός σοβαρού επιστήμονα. Στο μέλλον εμείς θα προσπαθήσουμε να εργαστούμε πάνω στο να συμβιώνουν οι διαφορετικές επιστήμες, όπως το κάνει ο Γιώργος Λουκάς στις Αμφικτυονίες που διοργανώνει. Στη Ρωσία λένε : «Ο γιατρός που ξέρει μία μέθοδο είναι απλός γιατρός , αυτός που ξέρει δύο μεθόδους είναι καλός γιατρός και αυτός που ξέρει τρεις μεθόδους, είναι μαγικός γιατρός!». Αυτή η συνεργασία διαφορετικών επιστημών, όλους μας πηγαίνει προς τα πάνω. Υπάρχουν τόσα πράγματα τα οποία δεν κατανοήθηκαν ακόμη στην Ομοιοπαθητική και γενικά στην Ιατρική. Ελπίζω ότι αυτοί που έρχονται μετά από εμάς και εκπαιδεύονται, να κάνουν περισσότερα πράγματα στο μέλλον. Είναι οι μαθητές του Γιώργου του Λουκά και οι μαθητές των μαθητών του. Εμείς στη Ρωσία θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε αυτή τη μέθοδο , από επιστημονική άποψη πάντα.

Η ομάδα του Γ. Λουκά, είναι πρωτοπόροι!

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από τη φετινή Αμφικτυονία την οποίαν παρακολουθήσατε;

Έχω παρακολουθήσει και άλλες Αμφικτυονίες τις οποίες οργάνωσε ο Γιώργος Λουκάς. Παρατηρώ ότι τα όλα τα ενδιαφέροντα θέματα που παρουσιάζονται στις Αμφικτυονίες, πηγαίνουν χρόνο με το χρόνο πιο βαθειά. Στη φετινή Αμφικτυονία, μας κατέπληξε όλους αυτό που μας παρουσίασε η κ. Νίκη Τσέκου! Μας παρουσίασε τη μελέτη της στην Ελληνική Μυθολογία την οποία συνδέει με την Ομοιοπαθητική! Πριν από χρόνια, στην Κρήτη, ο Γιώργος Λουκάς μας μίλησε πρώτη φορά για την Ομοιοπαθητική και τη Μυθολογία. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις πληροφορίες και τις γνώσεις. Επηρεασμένη τότε ,από αυτά που μας είπε ο Γιώργος Λουκάς, διάβασα όλα όσα σχετίζονται με τη ρωσική λαϊκή παράδοση. Στη φετινή Αμφικτυονία, όταν άκουσα τις εργασίες της Νίκης Τσέκου για τη σχέση της Μυθολογίας με τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών, αισθάνθηκα τόσο ευχαριστημένη! Άκουσα αυτό που ήθελα: τη σχέση των φυτών με τη Μυθολογία. Ήτανε πολύ όμορφα! Έδωσε ένα συναισθηματικό χρώμα, μια συναισθηματική χροιά. Νομίζω ότι αυτό είναι άλλη μία μέθοδος σωστής επιλογής του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Και νομίζω ότι κανείς δεν το έχει κάνει ακόμα στον κόσμο, να έχει τέτοια αντιμετώπιση απέναντι στο ομοιοπαθητικό φάρμακο! Αυτό σημαίνει ότι ο Γιώργος ο Λουκάς και οι συνεργάτες του, είναι μπροστά! Είναι πρωτοπόροι!

Θέλω να ευχαριστήσω όλους αυτούς που μίλησαν στη φετινή Αμφικτυονία. Ήταν πολύ καλοί, άντρες και γυναίκες. Γνωρίσαμε γιατρούς έξυπνους και ταλαντούχους! Αυτό είναι σπάνιο! Ευχαριστούμε και για τη θερμή υποδοχή η οποία μας επεφυλάχθη! Είμαι για 22η φορά στην Ελλάδα , γι’ αυτό τη θεωρώ δεύτερη πατρίδα μου. Αισθανόμαστε πολύ καλά εδώ, σ’ αυτό το χώρο. Κι εμάς μας ευχαριστεί να πηγαίνουμε μπροστά και να κάνουμε κάτι που δεν το έχει ξανακάνει κανένας άλλος. Μας ευχαριστεί να εφαρμόζουμε καινούργια πράγματα. Συνεχίζουμε την πορεία μας προς στο μέλλον. Έχουμε διαρκές ενδιαφέρον γι’ αυτό που κάνουμε.

Ευχαριστούμε για τη συνέντευξη αυτή . Ευχόμαστε καλή επιτυχία στο επιστημονικό έργο της κ. Αλαφτίνα Ζαβάσκαγια και των συνεργατών της εκεί στη Ρωσία ! Με χαρά μας θα δημοσιοποιούμε και άλλα αποτελέσματα των ερευνών τους.

ΣΥΝEΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΙΤΙΕΒΑ ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΙΧΑΙΛΟΒΝΑ

Συνέντευξη με τη Τιτίεβα Ναταλία Μιχάιλοβνα
Διακεκριμένος Ιατρός Καρδιολόγος της Ρωσίας
Πρόεδρος του Συλλόγου Ομοιοπαθητικών της Ρωσίας (τμήμα της πόλης Νοβοσιμπίρσκ)
Διευθύντρια του Ιατρο-Κοινωνικού Κέντρου στη πόλη Νοβοσιμπίρσκ
Μέλος του Συμβουλίου των Εμπειρογνώμων στα θέματα Ομοιοπαθητικής στο Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας Ρωσίας
Μέλος της Φαρμακολογικής Επιτροπής που ασχολείται με θέματα χρήσης Φυσικών Προϊόντων και θέματα Ομοιοπαθητικής στο Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας της Ρωσίας
Υφηγητής της Έδρας Ολιστικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Νοβοσιμπίρσκ

Χαιρόμαστε πολύ που είστε μαζί μας στην Αθήνα. Είναι πρώτη φορά που έρχεστε στην Ελλάδα;
Όχι. Πρώτη φορά ήλθα στην Ελλάδα το Μάιο του 1995 για να συμμετάσχω στο συνέδριο Ομοιοπαθητικής «Ιπποκράτης 95» που διοργάνωνε ο Γιώργος Λουκάς με τους συνεργάτες του. Ενθουσιάστηκα και εγώ όπως οι άλλοι συμμετέχοντες από τις νέες εξελίξεις στο χώρο της ομοιοπαθητικής και από τότε άρχισε μια γόνιμη συνεργασία με τους Έλληνες συναδέλφους. Ήμουνα η πρώτη που διοργάνωσα το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που διευθύνει ο Γιώργος Λουκάς στη Ρωσία.. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε συνεχή συνεργασία και όπως καταλαβαίνετε στα πλαίσια αυτής της συνεργασίας έχω επισκεφτεί και άλλες φορές την Ελλάδα, την οποία αγαπώ πολύ.

Πως έτυχε να ασχοληθείτε με την ομοιοπαθητική;
Ανήκω σε μια οικογένεια της οποίας η παράδοση είναι συνδεδεμένη με την Ομοιοπαθητική. Η γιαγιά μου ήταν ιατρός που εφάρμοζε ομοιοπαθητική και ήταν ιατρός στο παλάτι επί βασιλείας Αλεξάνδρου Β΄. Η ομοιοπαθητική στη Ρωσία ήλθε από ένα ανιψιό του Χάνεμαν επί βασιλείας Νικολάου Α΄. Οι βασιλείς υποστήριζαν την ομοιοπαθητική και εγκαινίασαν νοσοκομεία τα οποία εφάρμοζαν ομοιοπαθητική. Επί βασιλείας του Νικολάου Β΄ η ομοιοπαθητική γνώρισε τη μεγαλύτερη της άνθιση. Πολλοί από τους αριστοκράτες της εποχής κυκλοφορούσαν έχοντας στη ζώνη τους ομοιοπαθητικά φάρμακα για επείγουσες καταστάσεις. Το 1923 απαγορεύτηκε η ομοιοπαθητική μετά την επικράτηση της επανάστασης. Η ομοιοπαθητική έφθασε στη Σιβηρία από εξόριστους αριστοκράτες, οι οποίοι την δίδαξαν στους ντόπιους γιατρούς. Από παιδί άκουγα να λένε ιστορίες για τη γιαγιά μου που θεράπευε χρόνιες δύσκολες περιπτώσεις με ομοιοπαθητικά φάρμακα. Ήταν ξακουστή ιατρός στη Ρωσία και ήμουνα πολύ υπερήφανη που ήμουν εγγονή της. Όταν τελείωσα την ιατρική επέλεξα να ειδικευτώ στην καρδιολογία.. Η ομοιοπαθητική δεν ήταν αναγνωρισμένη μέθοδος στο ιατρικό σύστημα της Ρωσίας και δεν υπήρχε δυνατότητα να τη διδαχθεί κάποιος. Όμως μέσα μου πάντα υπήρχαν οι μνήμες της γιαγιάς. Κάποια στιγμή άρχισα να μελετώ βιβλία ομοιοπαθητικής. Μου άρεσε η φιλοσοφία της ομοιοπαθητικής. Το 1991 αναγνωρίστηκε η ομοιοπαθητική ως ειδική μέθοδος στη Ρωσία. Η αναγνώριση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα το ρεύμα της ομοιοπαθητικής να αναπτύσσεται ξανά στη Ρωσία. Την περίοδο αυτή πήρα μια τολμηρή απόφαση που προκάλεσε έκπληξη σε όσους συναδέλφους με ήξεραν. Αποφάσισα να παρατήσω την καρδιολογία και να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά με τη μελέτη της ομοιοπαθητικής. Άρχισα λοιπόν να αναζητώ οτιδήποτε είχε σχέση με ομοιοπαθητική. Έτσι με έφερε ο δρόμος στην Κέρκυρα. Η επαφή μου με το Γιώργο ήταν καταλυτική. Ενθουσιάστηκα μόλις άκουσα τις διαλέξεις του Γιώργου για το πάντρεμα ομοιοπαθητικής και ψυχολογίας. Έτσι πήρα την απόφαση να οργανώσω στη Ρωσία ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα άρχισε τον Οκτώβριο του 1995 και συμμετείχαν ιατροί από πολλές περιοχές της Ρωσίας. Η χρονιά αυτή ήταν πολύ σημαντική για την ανάπτυξη της ομοιοπαθητικής στη Ρωσία. Πολλοί νέοι γιατροί άρχισαν να ενδιαφέρονται για την ομοιοπαθητική. Το πάντρεμα ομοιοπαθητικής και ψυχολογίας ήταν πολύ ελκυστικό και πολλοί άρχισαν να ασχολούνται με αυτόν το νέο τρόπο σκέψης. Η εκπαίδευση αφορούσε τη μελέτη της ψυχικής σφαίρας των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Εκτός από τις παραδόσεις συμμετείχαμε και σε πειραματικές αποδείξεις ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Στο σημείο αυτό μας βοήθησε πολύ και η τύχη. Το πρώτο φάρμακο που έφερε ο Γιώργος για να πειραματιστούμε ήταν το στοιχείο Indium. Κατά τον πειραματισμό με το φάρμακο αυτό είδαμε να βελτιώνονται πολλοί από τους συμμετέχοντες. Αργότερα το χρησιμοποιήσαμε και σε πολλούς ασθενείς μας. Το φάρμακο αυτό ενδείκνυται σε άτομα που βρίσκονται σε μια δυσάρεστη κατάσταση από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν. Όπως, για παράδειγμα, συμβαίνει σε άτομα που σπουδάζουν κάποιο αντικείμενο που δεν τους αρέσει ή δεν βρίσκουν κάτι που να τους αρέσει στη ζωή τους. Αυτό το βλέπουμε συχνά στη Σιβηρία.. Μετά τη χορήγηση αυτού του φαρμάκου τα άτομα ξαναβρίσκουν την χαρά της ζωής. Ίσως η παρατήρηση αυτή να μην είναι άσχετη με το γεγονός ότι η Σιβηρία έχει υπάρξει για αιώνες τόπος εξορίας.

Στην Ελλάδα ο επιστημονικός κόσμος είναι δύσπιστος με την Ομοιοπαθητική. Μπορείτε να μας αναφέρετε κάποια παραδείγματα επιτυχημένης εφαρμογής της που να αποδεικνύουν τη δράση της;
Το 1996 άρχισε ένα πρόγραμμα από τη νομαρχία του Νοβοσιμπίρσκ το οποίο προέβλεπε την εφαρμογή της ομοιοπαθητικής σε ηλικιωμένους και παιδιά.. Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος αποφάσισα να εφαρμόσω την ομοιοπαθητική στα ορφανοτροφεία της πόλης του Νοβοσιμπίρσκ. Είχαμε διδαχθεί από το Γιώργο την ομάδα του μαγνησίου η οποία σχετίζεται με την ιδέα της ορφάνιας. Μέχρι τότε δεν υπήρχε κάποια οργανωμένη εμπειρία για αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας παιδιών ορφανοτροφείου με ομοιοπαθητική. Αποφασίσαμε λοιπόν να δοκιμαστεί μια τέτοια εφαρμογή. Αντιμετωπίστηκαν ασθένειες με ψυχική συμμετοχή όπως η ενούρηση, ο τραυλισμός, η καθυστερημένη ανάπτυξη. Αντιμετωπίστηκαν όμως και άλλες ασθένειες όπως το κοινό κρυολόγημα. Τα φάρμακα της ομάδας μαγνησίου που ελάττωναν το αίσθημα ορφάνιας βοηθούσαν και στην καταπολέμηση των συχνών κρυολογημάτων. Η βελτίωση της ψυχικής κατάστασης των παιδιών είχε σαν αποτέλεσμα τη βελτίωση του ανοσοποιητικού συστήματος. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας αναφέρω λίγα στοιχεία. Πήραμε δυο ομάδες παιδιών, στη μια έγινε εμβόλιο γρίπης και στην άλλη εφαρμόστηκε ομοιοπαθητική θεραπεία.. Από την ομάδα του εμβολίου αρρώστησε τη χρονιά εκείνη το 11,3%, ενώ από τα παιδιά με την ομοιοπαθητική αγωγή μόνο το 0,3%.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η αντιμετώπιση των ψυχικών διαταραχών που προήλθαν από το τρομοκρατικό κτύπημα στο Μπεσλάν. Οι συνεργάτες μου και εγώ βρεθήκαμε αμέσως μετά το τρομοκρατικό κτύπημα για να βοηθήσουμε τους πάσχοντες. Υπήρχαν γονείς που ήταν σε απόγνωση γιατί είχαν χάσει τα παιδιά τους. Τα παιδιά που ήταν όμηροι μέσα στο σχολείο παρουσίασαν φόβους να μείνουν μόνοι, δεν μιλούσαν και δεν επικοινωνούσαν με το περιβάλλον, είχαν φόβο να μπουν σε κλειστό χώρο. Τα παιδιά που έμειναν χωρίς γονείς ανέπτυξαν το σύνδρομο ορφάνιας και δεν ήθελαν να επικοινωνούν με τους άλλους και να βγαίνουν έξω. Παιδιά που είδαν με τα μάτια τους τις δολοφονίες των συμμαθητών τους παρουσίασαν τραυλισμό, ή πτώση ακοής. Πολλά παιδιά παρουσίαζαν νυκτερινούς εφιάλτες και άσχημο ύπνο.
Τα αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής ήταν θεαματικά. Οι πάσχοντες άρχισαν να παρουσιάζουν βελτίωση μερικά λεπτά μετά τη λήψη του σωστού ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Επιστρέψαμε σε 3 και 6 μήνες για να ολοκληρώσουμε τις θεραπείες. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων της παρακολούθησης των ασθενών σε ένα, τρεις και έξη μήνες μετά έδειξε τα παρακάτω:
1. Στο 98% των ασθενών υπήρξε θετική επίδραση.
2. Στο 32% των ασθενών σταμάτησε η χορήγηση των ψυχοφαρμάκων.
3. Στο 38% των ασθενών μειώθηκε η δόση των ψυχοφαρμάκων.
4. Στο 28% των ασθενών εφαρμόστηκε αποκλειστικά ομοιοπαθητική
Με βάση τα παραπάνω είναι σαφές ότι η χρήση της ομοιοπαθητικής είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του χρόνου αποθεραπείας των ψυχικών συμπτωμάτων που προέκυψαν μετά την τρομοκρατική ενέργεια στο Μπεσλάν της Β. Οσετίας.
Τα αποτελέσματα αυτής της εργασίας θα έλθω να τα παρουσιάσω στο Στρατιωτικό Συνέδριο των Ενόπλων Δυνάμεων που θα γίνει το Νοέμβρη στη Θεσσαλονίκη.
Για να καταλάβετε την σημασία αυτών των αποτελεσμάτων χρειάζεται να σας πω ότι ήταν τόσο εντυπωσιακά που έκαναν τον Πρόεδρο της Οσετίας να μας ζητήσει να εκπαιδεύσουμε τους γιατρούς της χώρας στην Ομοιοπαθητική και ήδη έχουμε αρχίσει να τους εκπαιδεύουμε.

Απ’ ότι μας αναφέρετε καταλαβαίνουμε ότι στη Ρωσία υπάρχουν οι προϋποθέσεις για γρήγορη ανάπτυξη της ομοιοπαθητικής….
Ναι, η νομιμοποίηση της ομοιοπαθητικής το 1991 ήταν σημαντικό γεγονός για την ανάπτυξή της. Από τότε έχουν γίνει πολλά βήματα. Έχει εκδοθεί από το υπουργείο υγείας διάταγμα που καθορίζει τις σχέσεις των ομοιοπαθητικών γιατρών με ασθενείς. Δόθηκαν οδηγίες για το πώς πρέπει να γίνονται οι πειραματικές αποδείξεις των φαρμάκων. Εκδόθηκε ένας οδηγός που περιγράφει τις βασικές ενδείξεις των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Έχει εκδοθεί η επίσημη λίστα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων που επιτρέπεται να χρησιμοποιούν οι γιατροί στη Ρωσία. Εκτός των φαρμάκων της λίστας, που τα συνταγογράφουν μόνο γιατροί, υπάρχουν και κάποια σύμπλοκα χαμηλών δυναμοποιήσεων που επιτρέπεται η χρήση χωρίς συνταγή γιατρού. Εμφανίστηκαν φαρμακοβιομηχανίες που παράγουν ομοιοπαθητικά φάρμακα. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έχουν ήδη λάβει την ίδια θέση με τα φάρμακα της αλλοπαθητικής ιατρικής. Τρία πανεπιστήμια, το Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών στη Μόσχα, η Ιατρική Ακαδημία του Νοβοσιμπίρσκ και η Ιατρική Σχολή της Αγίας Πετρούπολης έχουν δημιουργήσει έδρες ομοιοπαθητικής στις οποίες διδάσκεται επίσημα η ομοιοπαθητική. Το 1999 έγινε το πρώτο μεγάλο επίσημο συνέδριο ομοιοπαθητικής στο Νοβσιμπίρσκ. Επιλέχτηκε το Νοβοσιμπίρσκ λόγω της μεγάλης ανάπτυξης της ομοιοπαθητικής στην περιοχή μας. Στις αρχές του 20ου αιώνα, το 1913, είχε πάλι γίνει το πρώτο επίσημο μεγάλο συνέδριο της ομοιοπαθητικής στο Νοβοσιμπίρσκ. Άρχισε να γίνεται έρευνα που αφορά το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Μπόρεσα επίσης, να ολοκληρώσω διδακτορική διατριβή με θέμα το πώς συνδυάζεται η ομοιοπαθητική με την αλλοπαθητική. Αλλά για όλα αυτά θα σας μιλήσω το Νοέμβριο που θα έλθω γιατί ο Γιώργος με έχει καλέσει ήδη σε μια ημερίδα που το θέμα της θα είναι η επιστημονική απόδειξη της ομοιοπαθητικής. Πιστεύω ότι αυτή η ημερίδα θα βοηθήσει και την καθιέρωση της ομοιοπαθητικής στη χώρα σας.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Να έλθω πολλές φορές στην Ελλάδα…. (γελάει)…
Με το Γιώργο αυτές τις μέρες κάναμε ένα σχεδιασμό για την επόμενη δεκαετία. Θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε στον τομέα μελέτης ψυχισμού των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Όλοι θέλουμε συνεχώς να μαθαίνουμε νέες γνώσεις. Σε αυτό θα μας βοηθήσουν οι συνάδελφοι από την Ελλάδα που τα τελευταία χρόνια έχουν προσθέσει πολλά νέα στοιχεία σχετικά με τη κατανόηση της ψυχικής σφαίρας των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Εμείς με τη σειρά μας, που έχουμε οργανωμένες πανεπιστημιακές δομές και κλινικές που εφαρμόζουν την ομοιοπαθητική, θα βοηθήσουμε στην επιστημονική τεκμηρίωσή της. Αλλά εκτός από τα παραπάνω έχουμε αποφασίσει ένα σχέδιο για την εφαρμογή της ομοιοπαθητικής σε χώρες του τρίτου κόσμου. Έχει ετοιμαστεί ήδη, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα 60 ωρών που πρόκειται να διδαχθεί σε πρακτικούς θεραπευτές. Η εκπαίδευση αυτή θα αποβλέπει μόνο στην αντιμετώπιση οξέων καταστάσεων. Στόχος του προγράμματος θα είναι ένας θεραπευτής για κάθε χωριό. Επειδή η εφαρμογή της ομοιοπαθητικής έχει χαμηλό κόστος, παρουσιάζει πολλά πλεονεκτήματα ως μέθοδος για την επίλυση προβλημάτων υγείας φτωχών χωρών. Τον Νοέμβρη όμως θα σας παρουσιάσω περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό το πρόγραμμα.

​Έχετε κάτι άλλο να πείτε στο αναγνωστικό μας κοινό;
Θέλω να τους προτρέψω να εμπιστευτούν την ομοιοπαθητική. Ακόμη και όταν την έχουν δοκιμάσει και δεν είδαν αποτέλεσμα, ας μην απελπίζονται. Μπορεί κάποια στιγμή να ανακαλυφθεί το φάρμακο που θα τους βοηθήσει. Ας μην ξεχνάμε ότι ποτέ δεν σταματάει η εξέλιξη. Και η επιστήμη της ομοιοπαθητικής συνεχώς εξελίσσεται. Τελειώνοντας θέλω να ευχαριστήσω τους συνεργάτες του Γιώργου, την Ελένη Σπυράντη, την Ουρανία Ξιμιτίδου και τη Μαρία Μποζάκη που τόσο πολύ έχουν εργαστεί για την ανάπτυξη της ομοιοπαθητικής στη Ρωσία.